Κατέβασα το networking app του Radio Days Europe, χάζευα το πρόγραμμα και τους εκθέτες, και ξαφνικά το app με ρωτάει: θα συμπληρώσεις το profile σου;
Προς στιγμή παγώνω. Η ερώτηση που με στοιχειώνει από τα παιδικά μου χρόνια. «Εσύ ποιανού κοπέλι είσαι;»
Πάτησα λοιπόν edit my profile, κι άρχισα να σημειώνω ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι.
Radio podcaster, tech CEO, digital transformation enthusiast.
Φτιάχνω εκπομπές με τα χεράκια μου. Την αγαπώ τη διαδικασία, το βασανίζω με τις ώρες, σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι τις ιστορίες, ακούω και ξανακούω τις μουσικές.
Είμαι όμως και ιδρυτής μιας τεχνολογικής επιχείρησης. Αναπνέω τεχνολογία, ξυπνάω και κοιμάμαι με το άγχος του επιχειρείν, το μυαλό μου απασχολείται με τους τρόπους που θα αλλάξουμε ένα industry και θα κατακτήσουμε τον κόσμο.
Αγαπώ την καινοτομία. Μου αρέσει να οραματίζομαι την επερχόμενη αλλαγή, να πιάνω τα σήματα του τι θα μπορούσε να συμβεί και να οραματίζομαι ένα μέλλον που δεν έχει ακόμη φτάσει.
Fell in love with radio after watching Pump Up The Volume.
Ανήσυχος έφηβος, μου έφταιγαν όλοι κι όλα, σε ένα χάλια οικογενειακό περιβάλλον. Και τα κορίτσια που ήθελα να μη με θέλουν, να μη μου δίνουν σημασία, ενώ ήμουν τόσο εξυπνος και ενδιαφέροντας τύπος.
Enter Christian Slater στην ταινία Pump Up The Volume του 1990.
Έφηβος που στήνει πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό στο υπόγειο του σπιτιού του. Ως κανονικό παιδί είναι ο outcast του σχολείου, ως ραδιοφωνική περσόνα τραβάει το ενδιαφέρον του πιο κουλ κοριτσιού.
Και έπαιζε μια θανατηφόρα διασκευή του Everybody Knows από τους Concrete Blonde, μιλώντας κατευθείαν στην ψυχή ενός αγοριού που είχε λιώσει τότε τον Leonard Cohen.
Μου άλλαξε τη ζωή.
Experimented with pirate AM broadcasting as a raging teenager.
Αυτό το είχα ξεχάσει. Πραγματικά όμως. Πριν γίνω γαμάτος και ενδιαφέροντας τύπος, ήμουν μάλλον ένας nerd που έτρωγε bullying στο σχολείο – κι έκανα και παρέα με άλλους τέτοιους.
Είχαμε στήσει δυό μικρούς ΑΜ σταθμούς εκπομπής και προσπαθούσαμε να μιλήσουμε ο ένας με τον άλλο από διαφορετικά τετράγωνα.
Το λες και πειραματισμό με πειρατικό ραδιόφωνο. Τραβηγμένο από τα μαλλιά, το ξέρω.
Hosted a niche rock & indie FM radio show.
Η μεγάλη μου επιτυχία. Τα καλύτερά μας χρόνια. Να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Πόσα κλισέ αντέχεις;
Όπως μου είπε κι ένας software engineer που συνάντησα τυχαία στο event, «ήρθα εδώ γιατί όσο ήμουν φοιτητής έκανα ένα radio show και αυτό μου θυμίζει το πόσο πολύ το αγαπούσα».
Πέρασα από διαφορετικούς σταθμούς στα Χανιά, ξεκινώντας από τους εντελώς ερασιτεχνικούς και καταλήγοντας στους δύο πιο επαγγελματικούς (ανταγωνιστικούς) που έπαιζαν και ξένη μουσική – δηλαδή όχι λαϊκά ή κρητικά.
Ξεκίνησα από ένα χιουμοριστικό format για να καταλήξω σε ένα στυλ εκπομπής που ουσιαστικά εισήγαγε για πρώτη φορά μουσικές που τότε ακούγονταν πολύ σε Αγγλία και ΗΠΑ. Ας πούμε ότι ήμουν η mainstream έκδοση αυτού που πρωτοέπαιξε grunge, brit pop, indie και άλλα σχετικά στα Χανιά. Υπήρχαν και 1-2 πιο σκληροπυρηνικοί εναλλακτικοί ροκ παραγωγοί που με κοιτούσαν αφ’υψηλού. Μη με ρωτήσεις τι δουλειές κάνουν τώρα.
Κυρίως δούλευα ως παραγωγός καθημερινών εκπομπών. Για 1 ή 2 χρόνια είχα αναλάβει και τη διεύθυνση προγράμματος σε έναν μικρό μουσικό σταθμό που ήταν συμπληρωματικό προϊόν ενός μεγαλύτερου εμπορικού. Τη λάτρεψα αυτή τη δουλειά.
Rock DJ.
Παράλληλα με αυτά, δούλευα και ως full time DJ. Ξεκίνησα οργανώνοντας μερικά πάρτυ με τις μουσικές μου και τους φίλους μου. Τελικά ανέλαβα μουσικά ένα πολύ γνωστό μπαρ στο παλιό λιμάνι, και το βοήθησα να απογειωθεί. Εκεί έγινα ακόμη περισσότερο mainstream, βάζοντας funk, disco, blues και έντεχνα στοιχεία στα προγράμματά μου.
Είχα μια κρίσιμη, υπαρξιακή στιγμή καριέρας που έπρεπε να αποφασίσω αν θα φύγω στην Αθήνα για να προσπαθήσω να ασχοληθώ μόνο με αυτό.
Δεν το πήρα απόφαση. Η τεχνολογία μπήκε μπροστά ως η βασική μου δουλειά, κι όλες οι απόπειρες που έκανα μετά στις πόλεις που μετακόμισα (Θεσσαλονίκη πρώτα και μετά Αθήνα), δεν είχαν επιτυχία.
Κανείς ραδιοφωνικός σταθμός δε μου άνοιξε ποτέ την πόρτα, παρά τα άπειρα demos που έστειλα. Ποτέ.
Μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησα να προσπαθώ.
Awarded for the first dual DAB and Internet radio broadcast in the country.
Εντάξει, για να καταγραφεί κάπου και να μη χαθεί στη λήθη. Όταν αποφάσισα να τελειώσω τη σχολή στην οποία είχα περάσει, το θέμα της διπλωματικής μου (φυσικά) ήταν επηρεασμένο από το πάθος μου για το ραδιόφωνο.
Επικέντρωσα στις κωδικοποιήσεις ήχου και τα επερχόμενα formats συμπιεσης, όπως το MPEG. Ήταν η περίοδος που τα MP3s και οι πλατφόρμες πειρατικού διαμοιρασμού μουσικής/αρχείων όπως το Napster άλλαξαν τα πάντα.
Ήταν επίσης η περίοδος που όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που ήξερα άρχισαν να κάνουν τη μετάβαση από τεράστιες δισκοθήκες/CDθήκες σε έναν υπολογιστή με όλη τους τη μουσική συλλογή ψηφιοποιημένη. Η έννοια του playlist μπήκε στη ζωή των παραγωγών.
Στη διπλωματική μου έφτιαξα με έναν συμφοιτητή ένα software που επέτρεπε τη διαχείριση και αναπαραγωγή MP3s που εξέπεμπαν μέσω Internet και Digital Audio Broadcasting (DAB). Όχι κανονικούς πομπούς και τέτοια, αλλά δοκιμαστικές εκπομπές διαδικτυακά.
Βραβεύτηκε από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ) ως μια από τις πιο καινοτόμες διπλωματικές τεχνολογίας εκείνης της χρονιάς.
Οπότε ας πούμε ότι ήμουν ένας από τους πρωτοπόρους στη χώρα. Κι ας μην το έμαθε ποτέ κανείς.
Founded a data & analytics company that has become the best in the world in its sector.
Εντάξει, τα είπα πιο πάνω αυτά. Έχω και ξεχωριστό blog που περιγράφει το τι κάνω τις μέρες μου. με προηγουμένως αυτά. Ας κρατήσουμε το ότι μου αρέσει να είμαι πολύ καλός σε ό,τι καταπιάνομαι. Θα το κάνω με πάθος, πείσμα και όρεξη.
Explored a podcast concept that delivers tailored-made shows to individual listeners.
Εδώ μπαίνουμε στο ζουμάκι. Για πολλά χρόνια είχα απογοητευτεί και παρατήσει εντελώς το ραδιόφωνο. Μέχρι που το φθινόπωρο του 2016, πέρασε από το timeline μου ένα σεμινάριο ραδιοφωνικών εκπομπών στο Μικρό Πολυτεχνείο.
“Λες να μάθω τίποτα ενδιαφέρον;”
Πήρα τηλέφωνο, γράφτηκα, ερωτεύτηκα με πάθος ξανά.
Και αφού έκανα την πρακτική μου στο ιντερνετικό ραδιόφωνο του Μικρού Πολυτεχνείου, έστησα το δικό μου homemade studio κι άρχισα να δουλεύω πάνω στο δικό μου μουσικό podcast και τη ραδιοφωνική περσόνα του Mister Myster.
Αφού ξεσκούριασα και εξερεύνησα διάφορες δομές και φόρμες, άρχισα να ανεβάζω μια δίωρη εκπομπή κάθε εβδομάδα στο Mixcloud, ενώ παράλληλα τη μετέδιδαν για 2 χρονιές συνεχόμενες το υπέροχο ραδιόφωνο του Amagi στην Αθήνα και ο SuperFM στα Χανιά.
Το παλιό μου κοινό συνάντησε νέους φανατικούς ακροατές, κι έγινε χαμούλης. Άρχισα να παίρνω θάρρος και να προωθώ ακόμη περισσότερο αυτά που σκεφτόμουν κι έφτιαχνα.
Μέχρι που ήρθε η ώρα για τις 10 ραδιοφωνικές μου ιστορίες. Που έφτασαν μέχρι το #8 και δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Αλλά αυτό ας το πούμε μια άλλη φορά.
Looking forward to the next disruption.
…με αυτή τη φράση έκλεισα το κείμενο στο προφίλ μου. Κάτι που μου ακούστηκε ως υπόσχεση, αλλά θα μπορούσε κανείς να το εισπράξει κι ως απειλή.
“Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι θα τη φέρω εγώ, γατάκια”, σκέφτηκα καθώς την έγραφα 😉